Ik wist eigenlijk ook niet waarom ik die mail stuurde, een losse flodder. Maar nu niet meer.
Er is een enorme behoefte aan het omgaan met faalangst die niet meer te ontkennen valt. Ik wil daar graag wat aan doen. Docenten spelen daar een belangrijke rol in. Jongeren zijn voor mij een toonbeeld van energie en wijsheid. Zij hebben nog hoop op een geweldige toekomst. Alleen zij hebben die verbeeldingskracht nog, wij volwassenen zitten vast in onze gewoonten, met al onze goede bedoelingen.
Onze kinderen komen nu met z’n allen in opstand, (zie demonstratie in België) omdat alleen kinderen dit nog kunnen voelen. Zij zijn het die nog wel een geweldige toekomst kunnen zien en ook zien hoe wij grote slimme mensen er een puinhoop van hebben gemaakt. Zij komen ook in opstand voor ons. Zij geven het voorbeeld waar wij volwassenen diep van binnen van dromen.
Voel maar eens diep in je hart en zeg dan hardop dat we met z’n allen op de juiste weg zijn. Dat we nog op tijd zijn om de aarde te kunnen redden.
Ik heb me altijd afgevraagd waarom ik nu jongerencoach ben. Wat trekt me toch aan in de jeugd. En het is het plezier en de energie die wij als volwassen zijn kwijtgeraakt. Maar dat is niet zo, diep van binnen zijn we allemaal nog kind. Laat het kind in je weer vrij. Ga voelen!
Laten we onze kinderen volgen in hun strijd, hun strijd voor een mooie toekomst voor hen. Niet voor onszelf maar voor hen. Maak er een wedstrijd van met alleen maar winnaars. Speel samen. Geef en verwacht niets.
En deze beweging begint ook op jullie school. Met kennis alleen, kom je er niet. Daarom hebben zoveel kinderen faalangst. Ze leren alleen om te leren, maar snappen niet waarom. Er wordt niet uitgelegd waarom ze moeten leren. Ze hebben geen flauw idee wat ze er mee moeten later. Ze voelen nog te veel…
Laat onze kinderen de winnaars worden